5. Pojedynek

Ohayo!

Witam wszystkich w dużo lepszym niż ostatnio humorze! :)

Co prawda choróbsko nadal mnie trzyma, ale i tak czuję się już o niebo lepiej. A dzięki temu, że muszę siedzieć w łóżku, mam więcej czasu na pisanie. I nie chce mi się czekać do jutra, więc rozdział wyjątkowo publikuję już dzisiaj!

Ten rozdział… Pisało się dość szybko, chociaż z góry uprzedzam, że nie nadaję się do opisywania walk -.-  Chcę również oświadczyć, że nie mam zamiaru wysyłać bliźniaków do innego wymiaru. Nie jestem plagiatorem :)

Ten rozdzialik chciałabym zadedykować Kacha111, Kasumi i Spokoyoh za przemiłe komentarze, które zostawiłyście pod postami. Nawet nie wiecie jak to motywuje do dalszego pisania! Dzięki wielkie! Uwielbiam Was dziewczyny!

5. Pojedynek

Wiadomość o walce „Drużyny Asakury” z „Drużyną Gwiazdy” rozniosła się po Patch z astronomiczną szybkością i wywołała – delikatnie mówiąc – ogromną sensację. Natychmiast poszły w ruch pieniążki obstawiane w zakładach. Nie było też chyba szamana, który oświadczyłby, że nie chce oglądać tego pojedynku. Wszyscy mówili tylko o tym. Zastanawiali się jak długo będzie trwać starcie, kto, z kim będzie walczył, jakich użyją ataków, a nawet, w co będą ubrani. Wersji było, co niemiara. Dopiero teraz można było zobaczyć jak wybujałą wyobraźnię mają niektóre osoby. Nie wiadomo, z jakiego powodu, Sharona uznała, że Yoh będzie walczył w stroju od Armaniego, a Ryu ubierze się w kostium Elvisa Presley’a. Co poniektórzy, o dziwo, byli skłonni w to uwierzyć…

            Jedynymi osobami, które zdawały się nie ekscytować walką byli X-laws. Ale kto tam wie, co się dzieje w głowach takich fanatyków? 

            W ciągu dwóch dni poprzedzających pojedynek, „Drużyna Asakury” prawie nie miała chwili dla siebie. Szamani jeden po drugim przychodzili –a to, żeby życzyć powodzenia, a to, żeby dać jakieś (głównie bezużyteczne) wskazówki. Zdarzali się też goście składający kondolencje i informujący o sprawnie idących przygotowaniach do stypy. Taak… Nie ma to jak dobre wsparcie… Ale i tak wizyty składane były głównie po to, żeby mieć okazję dokładniej przyjrzeć się naszej trójce… Okazy w zoo? No nie wydaje mi się… Annie najwidoczniej też nie… „Przyjacielskie” odwiedziny skończyły się tuż po jej ingerencji (i ingerencji Shikigami). Od tego czasu, do Yoh, Ryu i Fausta dostęp mieli tylko najbliżsi przyjaciele. Raz nawet zjawił się Mikihisa. Jednak nawet on nie był w stanie zmusić swojego syna do rozmowy. Szatyn, mimo że starał się zachowywać normalnie, był wyraźnie w złym nastroju. Nie wychodził z domu (mieszkania?) i unikał wspominania o czekającej ich walce. Anna, zmartwiona zachowaniem narzeczonego, odpuściła ma wszystkie treningi, pod pretekstem „rozpoczęcie ćwiczeń mentalnych”. Dobrze wiedziała, do czego zdolny jest Hao i była pewna, że to Yoh będzie musiał się z nim zmierzyć. I że nie ma prawie żadnych szans…

♥♥♥

Wszystkie miejsca, co do jednego, były zajęte. Niektórzy stali w przejściach lub za pomocą kontroli ducha unosili się nad areną (niezbyt praktyczne, ale zawsze coś xD). Każdy podekscytowany mającą się zaraz odbyć walką. Walką, od której mogą zależeć losy turnieju szamanów.

„Drużyna Asakury” czekała już na stadionie. Kilka metrów od nich stał sędzia, którym okazał się być Silva. Na zegarze (powiedzmy, że jakiś zegar tam jest xD) wybiła trzynasta. W tym samym momencie na środku areny pojawiły się płomienie. Gdy opadły, na ich miejscu stali już członkowie „Drużyny Gwiazdy”. Grunt to dobre wejście!

- Proszę, aby członkowie obu drużyn ustawili się na pozycjach do walki – rzekł Silva. – Za moment na ekranie pojawią się informacje o szamanach, którzy zmierzą się w pierwszym pojedynku!

            Wszyscy zamarli. Kilkaset par oczu wpatrzonych było teraz w elektroniczną tablicę. Wyświetlił się na niej komunikat.

- Jako pierwsi walkę stoczą Umemiya Ryunosuke i Opacho – odczytał Silva, w razie gdyby ktoś miał problemy z czytaniem. - Pozostałych członków drużyn prosimy o przejście pod brzeg areny. Jakiekolwiek ingerencje w walkę ukarane zostaną natychmiastową dyskwalifikacją! A teraz…… Walczcie! 

            Ryu natychmiast utworzył wielką kontrolę ducha. Opacho natomiast zamienił się w owieczkę i z lekkim strachem przyglądał się wielkiej maszynie.

- Tokageroh! Yamata No Orochi! Atak rydwanu! – zawołał wysoki szaman.

            Murzynek ledwo co uskoczył przed potężnymi, białymi mackami rzecznego potwora. Ryu ponowił atak. Tym razem malec musiał ratować się rozpaczliwym skokiem w bok, Na zdawał sobie jednak sprawy, że jego poprzedni unik dość mocno zbliżył go do brzegu areny. Z tego powodu, zamiast gładko wylądować na ziemi, zaliczył bliskie spotkanie trzeciego stopnia z barierką. Jego chwilowy brak koncentracji wykorzystał czarnowłosy rywal. Zadał ostateczny cios, po którym wyparowała resztka Foryoku murzynka. Opacho opadł na ziemię i ze łzami w oczach spojrzał w kierunku swojej drużyny.

- Przepraszam mistrzu – załkał malec, po czym stracił przytomność.

- Pierwszą walkę wygrywa „Drużyna Asakury”!

            Tymczasem do Opacho podbiegło kilku medyków. Po kilku oględzinach jeden z nich oświadczył:

- W porządku. Nic mu nie będzie. Jest tylko nieprzytomny.

            Zaraz potem położyli murzynka na noszach i wynieśli go z areny.

- Następna walka! Na razie wygrywa „Drużyna Asakury”! W tym pojedynku zmierzą się… Luchist Lasso i Faust VIII!

Dwójka wywołanych szamanów ustawiła się na pozycjach. Każdy z nich miał jeden cel – zwyciężyć. Gdyby lekarz przegrał, oznaczałoby to nieuniknioną walkę Yoh i Hao (a wszyscy wiemy czym to się może skończyć). Jednak jeśliby to poplecznik starszego z bliźniaków przegrał, „Drużyna Gwiazdy” odpadłaby z turnieju. A to wiązałoby się z wielkim gniewem ognistego szamana… Stawka była więc wysoka. Bardzo wysoka.

- Start! – krzyknął Silva.

- Powstań Elizo! – rozkazał nekromanta i już kilka sekund później znajdował się kilkanaście metrów nad ziemią. Luchist również utworzył wielką kontrolę ducha i natychmiast zaatakował. Faust, nieprzygotowany na tak szybkie uderzenie, dość mocno oberwał. Eliza zachwiała się, jednak zaraz potem zadała przeciwnikowi potężny cios strzykawką w głowę. Pastor zablokował jej natarcie i kontratakował. Tym razem jednak jego uderzenie zostało sparowane. Zażarta walka trwała od dobrych kilku minut. Żaden z przeciwników nie ustępował pola.

            Widzowie uważnie śledzili jej bieg. Na początku, przy każdym błędzie Luchista, wiwatowali, jednak wystarczyło jedno spojrzenie Hao, żeby zamilkli. Niektórzy nawet zaczęli bić brawo, gdy Faust zaczął przegrywać. Spotkali się wtedy z dość groźnym wzrokiem Anny. Tak więc na widowni panowała względna cisza.

            Tymczasem, po nieco słabszym ataku pastora, Eliza przygotowała się do potężnego kopniaka, gotowego zmieść przeciwnika z powierzchni globu (no… przynajmniej z powierzchni areny). Niestety, Luchist wykonał zręczny unik, przez co noga pielęgniarki trafiła w powietrze, a jej właścicielka straciła równowagę. Ten moment wykorzystał poplecznik Hao. Zadał potężny cios, który poskutkował utratą Foryoku przez nekromantę.

- Zwyciężą Luchist Lasso z „Drużyny Gwiazdy” – oznajmił Silva.

            Teraz wszystko zależało od Yoh. Jeśli nie wygra, na zawsze pożegnają się z turniejem szamanów.

            Ryu podbiegł do leżącego Fausta.

- Wszystko gra? – zapytał.

- Może trochę boli, ale teraz powinniśmy się raczej martwić o Yoh – odpowiedział lekarz, w tym samym czasie szukając czegoś w kieszeni swojego kitla. Po chwili wyciągnął z niej strzykawkę i wstrzyknął sobie jakąś substancję do żyły. – Uff.. Od razu lepiej…

- W ostatnim pojedynku zmierzą się Yoh i Hao Asakura! – oznajmił Silva. – Zwycięzca tej walki zostanie również zwycięzcą całej rundy!

            Yoh i Hao powoli podeszli na środek areny. Obaj unikali swojego wzroku. Stanęli w odległości zaledwie kilku metrów od siebie.

- Gotowi? Walczcie! – krzyknął Silva i pospiesznie oddalił się do brzegu areny. Dobrze wiedział, CO może się wydarzyć podczas TEJ walki.

            Bliźniacy przez chwilę stali w bezruchu. Kilka sekund później, które niektórym zdawały się wiecznością, Yoh utworzył podwójne medium i nieco je zmniejszył. Jednak nadal bał się spojrzeć na brata. Czekał tylko na pojawienie się wielkiego ducha ognia. Wtem, stało się coś dziwnego. Spirit of fire, zamiast urosnąć w formie kilkunastometrowej bestii, zmienił się w płonący szkarłatem miecz.

            Asakurowie poprawili swoje bojowe pozycje. Wyprostowali się i unieśli głowy, gotowi do walki. I właśnie wtedy, po raz pierwszy od tak długiego czasu, spojrzeli sobie głęboko w oczy.

Najpierw planowałam umieścić walkę bliźniaków tutaj, jednak zdecydowałam się podzielić to na dwa posty. A niech sobie poczekają :)
PS: Co myślicie o nowym nagłówku? Może być?

Chcę też podziękować monializie za pewien obrazek (niezwiązany z SK). Oczywiście ja, jako ogromna fanka SK musiałam mieć skojarzenia...

Znacie Harry'ego z 1D? Mam nadzieję... Otóż nie wiem czy tylko mi się tak wydaje, ale jego koszulka... No po prostu... Patrzcie:

Podobne, nie???

Harry wstąpił do X-laws! Jak mogłeś Harry!!!

Hehe, buziaki i 

Do następnej notki!